Eksik Ellerle Bir Bayram

 Ewet bayramda geldi...Bir sene geçti koca bir sene ve biz gene bir bayram telaşında.Neler geçiyor aklımdan bir saniyede şaşıyorum bazen kendime.Anında bir karşılaştırmaca, geçen bayramlarla.Kimler eksik kimler gedik.Neler olmuştuda şimdi olmuyor.Ben nasıl bayram tebrikleri almıştımda, şimdi nasıl bayram tebrikleri alıyorum.

 Herşeyden önemlisi benim için sanırım geçen bayramın ilk ananemsiz geçrişim ve bu sene bunun ikinci kez tekrarlanışı. İçimdeki burukluk ve eksiklik. Öpülecek en değerli elin artık, kuru topraklar altında çürmeye yüz tutmuş ya da çoktan çürümüş olması, uzun bir esin rahatsız edişi kulaklarımı ve duymak için dahada kafamın kulak kısmını ileri itişim...İşte bütün herkes bayram yaşarken ben tekrar tekrar bunları düşünüyorum.Gitmem gereken yere gitmedim.Gitmem gereken yer gitmek istediğim yer değil çünkü.

 Tabi bunlar aklımdayken henüz daha bana uzanan elleri kaçırmayıp onları öperken yüzüm gülüyodu, gülümsemek kötü değil, hala yanımda sahip olduğum ellerin içimi ısıtmasından iyi bile...Uzun yılllar bana uzanmaları ve anlımla buluşmaları dileğimle...

 Tebrikler mi...Tebrikler sadece iyi bir bayram dileği birde ismim..Ne bir güzel sıfat ne bir sevgi içeren bir kelam.Hepsi uzak hepsi yabancı.O tebrik için tuşlara dokunan ellerde benim değiller, bana ait değiller,onlarda artık çok ama çok yabancı. İçimi titiretebiliyor mu hala? Ewet hala içimi titretebiliyor; fakat uzak, sevgisiz, kuru  bir tebrik cümlesi karşılığını tekrar aynı şekilde alıyor...İyi bayramlar simge... teşekürler sanada iyi bayramlar... İşte hepsi bu.
 Büyük eksikleri olmayan, kalabalık,şekerli çikolatalı, bol gülüşlü,mutlu bayramlar...Sanada Simge...Anaannemse hep ama hep kalbimde,elleri içimde...