Cuma, Ekim 26

Maneviyatsızlaştırdıklarımızdan mısınız?

 Maneviyat büyük sorun şu zamanda. Kimse mi bilmiyor bir kalbinin olduğunu ve bu kalbin birilerini sevebileceğini. Anneyi, babayı, abiyi,ablayı,sevgiliyi,arkadaşı... Ot gibi yaşayamaz insan şu hayatta.Okur,yazar,çizer,gezer,sever...
 Şimdilerde düşünülen sadece hormonsal duygular mı olmuş hani bana mı oyle geliyor bilinmez tabii. Bu bir duygu mudur orası muamma... Daha onsekize gelmeden bunun peşine düşen bütün çocuk yaştaki genç arkadaşlarım ve onların büyükleri,sevmek erdeminden korkan herkes.
 Aslına bakarsanız suçları da yoktur belki. Okullarda öğretilmiyor ki sevgi.Dolaşım sisteminden başka bir kalp tanımıyor kimse ve yumruğundan daha büyük bir kalbi olabiliceği söylenmiyor kimseye. Sonradan öğrenilmiyor sevmek,birşeye manevi değerini vermek. Sadece içtiğiniz bir kahvenin, çayın, şarabın ne  kadar da kıymetli  olabiliceği...Sevişmenin sevmekten geldiğini kimse öğretmiyor mesela. Sevmek gerektiği, sevmeden, kalp titremeden insanın insana dokunamyacağını kimse söylemiyor.
 Anne sadece anne...Baba sadece baba...Arkadaş,eş,dost,sevgili tek anlamlı sadeceli. Halbuki annenin verdiği iki lokma yemeğin...Babanın anlattığı masalların ne kadar değerli olduğu da öğretilmiyor okullarda.Aile sadece çekirdek işte. Bunların sana kattığı manevi hiç bir değer yoktur evladım.
 İstersen bu ülkede bu şehirde yaşa, istersen bir başkasında.Hiç farketmiyor.Öğretilenler hep aynı. İnsanlarsa hep birbirinden ayrı. Akılla çalışan bütün organlar ve zeki insanlar.Aptal olup da hislerine tutunan bulamayacaksınız.